NB Om de laadtijd van deze pagina te bekorten zijn de foto's klein weergegeven. Als u de muis op een foto plaatst wordt de foto vergroot weergegeven. Zodra u de muis buiten de contouren van de foto beweegt, keert u terug naar de wandeling.
Het Hemmeland… toch nog maar eens kijken.
Max wandelt weer.
Na mijn eerste bezoek aan het voor mij onbekende Hemmeland, besloot ik een weekje later, ergens aan het eind van de middag, vanuit Amsterdam naar het Hemmeland te rijden om toch nog maar eens te gaan kijken. Zoals ik eerder had verteld was ik tot een week geleden nog nooit op het Hemmeland geweest. Nadat ik via kennissen te horen kreeg dat dit natuurgebied op de schop zou gaan voor wilde plannen van de gemeente Waterland, ben ik een week geleden voor het eerst op verkenning uitgegaan.
Aan mijn eerste bezoek aan het Hemmeland had ik gemengde gevoelens overgehouden. Een gevoel van, ik heb een mooi natuurgebied leren kennen, maar toch vertroebeld door visioenen van een toekomstig pretpark op dit mooie stukje land. 'Wat moet Monnickendam met een pretpark?', vroeg ik mij af. Ik als Amsterdammer begrijp gewoonweg niet dat zo'n mooi stukje natuurgebied verkwanseld wordt, voor een Monnickendams spektakel, gecompleteerd met een heus hotel dat niet zou misstaan op één of ander Disney Land.
De kabelwaterskibaan gaat niet door, zo heb ik gelezen op de website. Maar de gemeente wil en zal van het Hemmeland, zij het incompleet, een echt pretpark maken. Het zal in de visie van de gemeente Waterland waarschijnlijk een aardige bron van inkomsten zijn, en dan worden natuurlijk alle overige waarden en ecologische belangen ondergeschikt.
De eigenlijke reden om weer terug te gaan was om te zien of ik de vier boomvalken die ik eerder op het Hemmeland zag, weer tegen zou komen. Het is eind augustus en dat is voor boomvalken de tijd om Nederland te verlaten en naar Zuid Afrika te vliegen om daar te overwinteren. Toch had ik een stille hoop dat ze nog niet vertrokken waren.
In de auto op weg naar Monnickendam, keek ik naar buiten en zag dikke grijze wolken over het Nederlandse landschap schuiven. Dat zag er slecht uit, zeker als ik ook nog wat foto's wilde maken. Desondanks reed ik door en arriveerde op het Hemmeland, waar de zon door dat dikke grijze pak wolken doorbrak.
Op het blad van een plant aan de rand van een ven zag ik een prachtig mooie blauw met groene libelle. Deze libelle zal als hij niet oppast, voer worden voor de razendsnelle boomvalken die hier op het Hemmeland huizen.
Een libelle bij een ven. Raar woord eigenlijk, ven. Het komt misschien omdat er in Nederland niet zo veel vennen zijn en we daardoor dit woord vrijwel niet meer gebruiken. Toch weer bijzonder dat er op het Hemmeland wel vennen zijn te vinden.
Daarna naar de rand van het Hemmeland gelopen om eens rond te kijken bij de kustlijn van de Gouwzee.
Van minuut tot minuut klaart het weer op en langzaam verdwijnen de dreigende wolken om plaats te maken voor een blauwe hemel met flarden wattige wolken.
Aan de overkant Marken en in het midden van de Gouwzee honderden meerkoeten op een kluitje opeengepakt met zwanen als hun buren. Tussen het riet hoor ik het gekwetter en getjilp van gevleugelde rietbewoners.
Prachtige bomen op het Hemmeland en als de zon langzaam ondergaat, krijgen deze bomen een betoverende oranje gloed.
Cynisch stel ik mijzelf de vraag of de licht-technicus van het pretpark ook deze sprookjesachtige lichteffecten kan produceren.
Vlak bij die bomen stonden op de grond, tussen het gras, groepjes kleine oranje glimmende paddenstoelen. Foto’s gemaakt en voorgenomen om thuis eens uit te zoeken welke soort dit is. Vooropgesteld dat ik geen grote kenner van paddenstoelen ben (ik eet alleen champignons van de supermarkt) zou volgens mijn naspeuringen op het internet en de beschrijvingen die diverse paddenstoel-kenners gaven, deze soort door het leven gaan onder de opmerkelijke naam: Puntmutswasplaat (Hygrocybe persistens). Deze soort zou vooral voorkomen op de grond in schrale of niet bemeste graslanden en in de duinen langs schelpenpaden. Verder staat vermeld dat de soort zeer kwetsbaar is voor vermesting en verzuring en staat hij vermeld op de rode lijst voor paddenstoelen met de classificatie: bedreigd. Bijzonder, als je nagaat dat een groot deel van het grasland van Noord-Holland bemest en daarmee besmet wordt. Een uitzondering is dit opmerkelijke stukje Hemmeland, gewoonweg omdat de noodzaak er niet is om dit land te bemesten, waardoor deze bijzondere paddenstoel de mogelijkheid krijgt om op het Hemmeland te gedijen.
Even verderop het bord met de naam Hemmeland en het wandelpad aan de westzijde van dit wonderlijke schiereiland.
Zittend op een stuk steen bij het kristalheldere water. Normaal zie ik in Nederland nooit kristalhelder water. De Noordzee is troebel, de sloten en grachten zijn zwart en zelfs het IJsselmeer heeft een donkerbruine kleur. Waarom is het hier dan zo helder?
Op de Weblog van wetlandwachter Inga Tessel op deze website wordt uitgelegd hoe het komt dat dit water zo helder is. Het heeft te maken met de kranswieren die in dit water leven, zo heb ik geleerd!
Bij de haven gaat de zon onder. Het wordt zo direct te donker om nog foto's te maken. Ik ga terug richting dijk.
Ik steek binnendoor over het bruggetje waar ik de vorige keer de boomvalk zag. Ik meen het schrille gekrijs van de boomvalk weer te horen en ik kijk omhoog. Ik loop in de richting van de dijk, mijn ogen turend naar de lucht, als ik plotseling twee vogels zie, die het silhouet hebben van een grote gierzwaluw. Ik zie de vogels over de boomtoppen scheren en denk: 'gelukkig, de boomvalken zijn er nog'.
De boomvalken voeren hoog in de lucht een schijngevecht uit. Ik vraag mij af waar de twee andere valken zijn. De vorige keer waren het vader en moeder boomvalk met hun twee jongen. Zullen dit de ouders zijn of zijn dit de jongen die aan moeten sterken voor hun vlucht naar Zuid Afrika? Plotseling laat één van de valken zich naar beneden vallen om vlak boven mijn hoofd rond te fladderen.
